Problemy z ego Profesora Rybińskiego nie interesują mnie zupełnie.
Podobnie, jak nagłośniona dziś przez niego kłótnia, pomiędzy nim a ministrem Rostowskim.
W zamieszczonym dziś na Salonie , jubileuszowym, bo drugim wpisie Profesora, zaciekawiło mnie tylko jedno, ostatnie zdanie:
Pan Rybiński ostrzega (po raz kolejny, jak podkreśla) "że ten minister finansów rozwali polski system emerytalny."
Około miesiąc temu, na panelu w Press Clubie (profesorowie Rybiński, Orłowski, Sadowski i moderator Gadomski z GW), ten pierwszy, z rozbrajającym uśmiechem powiedział, że (cytuję z notatek):
Polsce, w przeciwieństwie do krajów starej Unii, nie grozi rozsadzenie finansów publicznych przez system emerytalny, bo... Polska już przeprowadziła reformę emerytalną, w wyniku której, za 20 lat emerytury wyniosą połowę (!)tego, co dziś, a w 1998 społeczeństwo przeciw temu nie protestowało, ponieważ za wyjątkiem wtajemniczonych, nikt nie znał prawdziwych konsekwencji tego numeru.
Jeśli minister Rostowski chce, jak ostrzega Pan Rybiński, rozwalić system, którego esencją jest ograbienie przyszłych emerytów z połowy należnych im emerytur (należnych – bo opłaconych comiesięcznym haraczem, ściąganym przez cały okres tzw. aktywności zawodowej), to ja jestem po stronie ministra Rostowskiego.
Ba – popieram go całym sercem i rozumem też.
Bo rozwalenie sytemu, opartego na ściemie i zatajeniu kluczowych informacji, jest godne największego uznania.
